بیماری تب سه روزه گاوی نوعی بیماری ویروسی مختص گاو و گاومیش بوده که در ماههای گرم سال با هجوم انواع پشه ها به عنوان ناقلین دیروس بیماری در این حیوانات روی می دهد. گسترش بیماری به جمعیت پشه های ناقل بیماری و جهت بادهای محلی بستگی دارد واین بیماری مشترک بین انسان و دام نبوده و به انسان سرایت نمی کند.
چنانچه بیماری اولین بار در یک گله شیوع پیدا کند ممکن است ۳۰ تا ۱۰۰ درصد دامها را مبتلا نماید که، مرگ و میر ناشی از بیماری کمتر از یک درصد خواهد بود. مگر، با بیماری های فصلی دیگر درآمیخته شود. این بیماری در دام های نر، چاق و پر تولید شدید تر بوده و گوساله های کمتر شش ماه هیچگونه علایم بیماری را نشان نمی دهند.
راههای انتقال بیماری
تنها راه انتقال بیماری، نیش زدن توسط پشه ناقل ویروس می باشد و تماس مستقیم دام ها با یکدیگر، بزاق و ترشحات دام هالی آلوده و … نقشی در انتقال بیماری ندارند.
علائم بیماری
چند روز پس از گزش دام توسط پشه حامل ویروس، علائم بیماری هب صورت تب چند مرحله ای تا ۳ روز، بی اشتهاییریال کاهش شیر و متعاقباً لرزش عضلانی، لنگش و زمین گیری موقت یا دائمی پدیدار می شود. افزایش تعداد تنفس، آبریزش از بینی، دهان و چشم از علائم این بیماری است بعلاوه یبوست یا اسهال نیز، ممکن است دیده شود. بعد از فروکش کردن تب سه روزه، دام شروه به غذا خوردن کرده و نشخوار می کند اما لنگش و ضعف ممکن است بین ۲ تا ۳ روز باقی بماند و زمین گیری دام هم، ممکن است تا چند روز ادامه یابد.
تشخیص و درمان بیماری
برخی دام ها بدون درمان بهبود می یابند با این حال، نیاز است دامداران پس از مشاهده علائم بیماری به دامپزشکی منطقه خود مراجعه نموده تا نسبت به دارو درمانی با استفاده از داروهای ضد التهاب و تقویتی اقدام شود. نتایج درمان بسیار مطلوب می باشد و با توجه به تب بالا، لازم است دامداران نسبت به خنک کردن دام اقدام نمایند. همچنین ، از دام های بیمار نباید کار کشید و یا استرس های دیگر بر آنها وارد نمود زیرا احتمال عود بیماری وجود دارد.