مزرعه نو | مرجع آموزشی کشاورزی ، دام و طیور ، آبزی پروری و منابع طبیعی و…
همان طوری که کشاورزان عزیز اطلاع دارند، در اصفهان خیار به دو روش بهاره (کرتی) و تابستانه (پشته ای) کاشته می شود. در روش بهاره بیماری مهمی در مزارع شیوع می یابد که به آن بوته میری خیار می گویند. این بیماری از همان اوائل رشد بوته در اردیبهشت ماه ظاهر شده و باعث پژمردگی و مرگ آن می شود. خسارت بوته میری در اصفهان زیاد و گاهی بیش از نصف بوته های یک کرت از بین می رود.
نشانه های ظاهری:
موقعی که بوته های خیار ۶-۸ برگه هستند بیماری در مزرعه ظاهر می گردد و برگ ها بدون آنکه زرد شوند پلاسیده، پژمرده و سبز خشک می گردند. طوقه بوته کمی در زیر خاک تغییر رنگ داده و باریک تر از قطر ساقه و ریشه می شود و به عبارت دیگر طوقه از اطراف فشردگی پیدا کرده و بدین جهت ارتباط ریشه با ساقه و برگ های بوته از نظر انتقال آب و مواد غذایی قطع شده و نهایتا بوته می میرد.
عامل بیماری
عامل بوته میری خیار یک قارچ میکروسکپی است، که نام علمی آن فیتوفترا در چسلری (Phytophthora drechsleri) می باشد. اسپورهای متحرک این قارچ در آب و رطوبت اطراف بوته شنا کرده و خود را از بوته بیمار به بوته سالم رسانده و سپس جوانه زده و رشته قارچی حاصله وارد گیاه می گردد و بدین ترتیب باعث ابتلا آن می شود. عامل بیماری زمستان را در مزرعه روی بقایای گیاهی و در داخل خاک بسر می برد.
مبارزه
1- حتی المقدور از جاکاری و کشت خیار در زمین هایی که در سال گذشته بوته میری در آن وجود داشته باید اجتناب کرد.
۲- در اوائل بروز بیماری در مزرعه بوته های آلوده را باید با مقداری خاک اطراف ریشه از زمین خارج و منهدم نمود تا عامل بیماری به بوته های دیگر سرایت نکند.
۳- برای مبارزه شیمیایی علیه این بیماری از قارچ کش سیستمیک ریدومیل استفاده می شود. این سم بصورت گرانول ۵ درصد در بازار وجود داشته و مقدار پنج کیلوگرم آن را در یک جریب (۱۰۰۰ متر مربع) مزرعه، موقعی که بوته ها ۶-۸ برگه هستند روی خاک پاشیده و سپس آبیاری می نمایند.
