زیبایی مزارع زعفران در سحرگاه صبح های پاییزی چنان خیال انگیز است که هرکس یکبار تجربه دیدن آن را داشته باشد، آرزوی دوباره دیدن آن را مدام در دل خواهد داشت. زعفران به عنوان یکی از محصولات ارزشمند کشاورزی، علاوه بر داشتن جنبه های اقتصادی می تواند گردشگران فراوانی را به تماشای زیبایی های خود بخواند. برای بهره برداری از اراضی کم بازده می توان موضوع زراعت گیاهان دارویی را مطرح کرد و زعفران از آن گونه گیاهان دارویی است که می تواند در این گونه اراضی به نحو مطلوب رشد کند.
کاشت زعفران
زعفران از جمله گیاهانی است که ازدیاد آن از طریق پیاز و (کُرم) صورت می گیرد. به لحاظ این که پس از کاشت اولیه مدت ۷-۱۰ سال متوالی محصول می دهد. مرحله کاشت زعفران منحصرا در سال اول انجام می گیرد و طی سال های بعد تنها عملیات مربوط به مراحل داشت و برداشت زعفران اجرا می شود. قبل از کاشت مقداری کود حیوانی (۲ تا ۳ هفته قبل از کاشت ۲۰ تا ۳۰ تن) در هکتار ۲۰۰ کیلوگرم کود فسفات آمونیوم در سال آغاز کشت مرسوم می باشد. پس از پخش کود حیوانی و شیمیایی زمین به صورت عمیق دو بار عملیات شخم صورت می گیرد تا علاوه بر مخلوط شدن کود با خاک، شرایط خاک جهت تولید پیازهای جدید و خروج گل ها و برگ ها مهیا گردد.
زمان کاشت
پیاز زعفران را از هنگام خزان بوته زعفران (اوایل خرداد) تا اواسط مهر می توان کشت نمود اما بهتر است در اواسط تابستان که هوا و زمین گرم و میزان رطوبت نسبی هوا بسیار پایین است کشت صورت نگیرد زیرا ممکن است پیازها آسیب ببینند. مگر این که پیازها را قبلا از خاک در آورده و در محلی سرد و خشک نگهداری شوند. تاخیر در کشت پیاز موجب ظهور ریشه ها و ساقچه ها می شود و در رشد بهینه پیازها اثر سوء به جا می گذارد. بهترین زمان انتقال پیاز زعفران و کاشت در مزارع جدید اردیبهشت و به خصوص خرداد ماه می باشد. در این حالت تعداد گل در متر مربع به ۴۰ تا ۵۰ عدد می رسد و می توان در سال اول کشت تا یک کیلوگرم در هکتار زعفران برداشت نمود. اما کشت در اواخر تابستان باعث می شود تعداد گل در متر مربع به ۱۰ تا ۲۰ گل کاهش یابد.
نوع و مقدار پیاز
پیازهای ریز، پوک و زخمی را قبل از کاشت جدا کرده و باید سالم و بدون زخم باشند. قطر پیازها باید ۲۳ تا ۲۵ و طول آنها ۳۵ تا ۴۰ میلیمتر باشد. برای جلوگیری از آلودگی های قارچی توصیه می شود قبل از کاشت، پیازها با سوم قارچ کش ضد عفونی شوند. مقدار پیاز مورد نیاز بستگی به نوع کاشت دارد.
عمق کاشت
عمق کاشت باید به گونه ای باشد تا پیازها از سرمای زمستان و گرمای تابستان در امان باشند. به همین منظور باید حدود ۱۵ تا ۲۰ سانتیمتر خاک روی آنها باشد. بهترین روش برای ایجاد عمق مناسب ایجاد شیار با فاروئر است که هم عمق مناسب و هم ردیف ها را به اندازه دلخواه می توان ایجاد کرد.