زراعت چغندرقند در اراضی شور

در ایران حدود 30 درصد مساحت دشت ها و بیش از 50 درصد اراضی تحت کشت آبی کشور دارای مشکل شوری خاک و آب و یا هر دو هستند. چغندرقند از زمان کاشت بذر تا استقرار گیاهچه به شوری بسیار حساس است و در صورتی که بتوان با روش هایی تجمع نمک در محل استقرار گیاهچه را کاهش داد، در افزایش کمیت محصول چغندرقند بسیار مهم خواهد بود و کشت چغندرقند در اراضی شور را دارای توجیه اقتصادی می نماید.

نوشته قبلی

نماتد ریشه گرهی کیوی فروت

نوشته بعدی

آفت پروانه مینوز گوجه فرنگی